Gökyüzünü Şiirleyelim

diferansiyelime
O ki derdest edilmişti kederin kendini astığı saatlerde
Zaman toplu bir suikast tabancası ve aşksız her şey yavan
Ah ozan! Sen bilirsin aşkın en güzel hallerini
Ne desem şimdi mağlubuz ve onlar hep bir sıfır önde...
ağzımızda nikotinin çirkin tadı, şimdi hangi kadın öper bizi...
oysa sarı dişlerimizin arkasında güldendi sözcüklerimiz…
bir kez daha dağların eteklerine kurmuşlar tüfekleri,
biz barışı söyleyemiyoruz diye,
büyümüyor çiçekler çeliğin soğuğunda
kar'a çıplak ayakla yakalanan çocuklar kadar mahcubum
ve yalnızım ormandan sökülmüş bir ağaç kadar...
bunaldım çocuk, sol yanımda incelikli bir keder...
ölmesin istiyorum kimse, ölmesin kimseler
susmaktan yoruldum, yoruldum “bu sefer bitirdik” yalanlarından…
ölümü ve ölüyü sevenlerin kavminden değilim…
barış için şuracıkta ölebilirim…
ah ozan! sen yazabilirsin en güzel kardeşlik şiirlerini
öğrenmeye aç bir cahilim, bana da öğret bildiklerini
başka şairlere öykünmeden gökyüzünü şiirleyelim...