Gitmeseydin!

Gitmeseydin!
Söyleyecek sözün
Çalacak türkün vardı daha!
Karadeniz dalga dalga
Yüreğim Kızılırmak
Gitmeseydin!
Açıp yüreğini Hopa’nın uçsuz ovalarına
Şiir yeşil yeşil.
Derdimizi rehin bırakıp bir emanetçiye
Güneşin alasını çalacaktık tümörlü ciğerlere
Çay yerine kederi demleyip
Damıtacaktık ağusunu hayatın
Gitmeseydin!
Buğdayın sarısına vurup çilemizi
Geçecektik acının çağla rengi gözlerinden
Birlikte çekecektik sulardan ağı
Üstünde bizim denizin kokusu
Yüzün gözün balık pulu…!
Karadeniz’in hırçın oğlu!
Gitmeseydin
Kendimizden verecektik ülkemize
Gönlümüzden verecektik
Ömrümüzden verecektik
Bir davulun sesinde el verip halaylara
Kemençenle horona duracaktık.
Ha uşak ha…
Olmadı baştan
Tek bas tek
Kimin için
Bizim için
Ses vercekti sesimize Anadolu
Şimdi biz böyle eksik
Biz böyle yarım
Ve yaralı
Tabutunda trabzonsporun bayrağı
Sözverdi atay başkan bu yıl
Trabzonspor şampiyon
Tabutunda resmin
Gözlerin uzaklara bakıyor
Bizden olan bize dair ne varsa gözlerinde
Gözlerine kurban olduğum
Bırakıp bizi engin kederlere
Nereye böyle
Gitmeseydin!
Sevincine katılacak sevincimiz
Ak ellere yakılacak kınamız
Sevdiğine giydireceğimiz gelinliğimiz vardı…
Ey mavinin karaya döndüğü deli deniz
Oğlumuzu verdik sularına
Sularındaki kara matemimiz…
Şimdi bir ustura sessizliğindeyse acımız
Ve böyle mahşer yeriyse yüreklerimiz
Bilki ölüm küçük Kazım büyük diyedir…