bırakınız kelimelerle şairler oynasın

Günhami Abi'ye
Yağmurlu bir öğle öncesi her zamanki miskinliğimle kendi dehlizlerimde diktiğim çiçekleri suluyorum...
Karanlık!
Bir şarkı vardı musikide her yer karanlık
İçimde bu aralar her yer karanlık...
Bel bağladığım ve inandığım abilerim...
yazmışlar hatrı kendinden ağır sözcüklerle,
yazmışlar çok bilindik kelimerle...
ne kadar büyülü bir şey sözcükleri ustalıkla yanyana getirebilmek...
ve yazdığının karşılık bulabileceğine inanmak!
sözcükleriniz çok güzel abilerim...
sözcükleriniz benim bacaklarımdan daha güzel!
ellerimden ve burnumdan daha güzel sözcükleriniz...
oysa aylar evvel söylemişti, çetin miydi ismi neydi?
ne de güzel söylemişti
Saçlarımdan daha güzel söylemişti
bırakınız kelimelerle şairler oynasın
içtenliğin ve iyiniyetin yetmediği bir dünyayı sadece devrim mi güzelleyebilir?
devrimin içtenliği bizim içtenliğimiz ise eğer arınmamız lazım bu kuşatılmışlığımızın kirinden...
dışarıda yağmur var...
el ele göz göze geldiğim yeni sözcüklerimi şuracıkta bırakıp dışarıya çıkacağım.
suya soracağım kendimi....
her bir damla ile arınacağım kirimden,size benzeyen dallarımı fırtınaya kurban edeceğim...
Bağışlayın abilerim siz dümende olduğunuz sürece ben o gemiye binerken hep ayak sürüyeceğim...
Dışarıda yağmur var...
durmayın sizlerde ıslanın abilerim!
bu yağmur sizleri de ıslatmazsa güneş bir daha hiç doğmayacak!